Czym jest akwakultura?
Akwakultura polega na hodowli ryb, skorupiaków, a nawet alg, w słodkiej, słonej lub lekko zasolonej wodzie. Akwakultura stanowi jedną z najszybciej rozwijających się gałęzi produkcji żywności i ma coraz większe znaczenie dla żywienia ludności i wzrostu gospodarczego.
Ale to jeszcze nie wszystko! Niektóre rodzaje akwakultury pomagają również chronić i odbudowywać wodne ekosystemy oraz redukować skutki zmiany klimatu.
Akwakultura to temat rzeka! Jest możliwa na lądzie w sztucznych zbiornikach, w zbiornikach naturalnych, w morzu lub w wodach brakicznych. Słodkowodne pstrągi najczęściej hoduje się w sztucznych torach wodnych, a karpie w stawach.
Ryby morskie, takie jak łososie, dorady, okonie morskie czy kulbiny chowa się w zagrodach z siatki na morzu. Tymczasem w przypadku skorupiaków i wodorostów wykorzystuje się zawieszone w spokojnych zatokach liny, z których zbiera się przyczepione okazy po osiągnięciu odpowiedniej wielkości.

Korzyści płynące z akwakultury
- Nowe miejsca pracy
Wspieranie lokalnych gospodarek i tradycji
- Mniejszy import
Źródło wysokiej jakości ryb i owoców morza
- Lokalna produkcja żywności
Mniejszy wpływ na środowisko
W jaki sposób UE zwiększa równoważność akwakultury?
Celem unijnych wytycznych w obszarze akwakultury jest uczynienie akwakultury bardziej zrównoważoną i konkurencyjną. Wytyczne te:
- ułatwiają dostęp do terenów i wody, aby umożliwiać dalszy rozwój akwakultury w UE
- ograniczają negatywne skutki akwakultury i promują bardziej ekologiczne rozwiązania
- poprawiają normy w obszarze zdrowia i dobrostanu hodowanych gatunków
- pomagają sektorowi akwakultury dostawać się do zmiany klimatu i ograniczyć jej wpływ
- promują badania, innowacje i budowanie umiejętności
- zachęcają do dywersyfikacji produkcji, aby uwzględniała ona nowe obiecujące gatunki, takie jak algi czy wodne bezkręgowce (mięczaki, jeżowce, strzykwy).

Akwakultura w UE w liczbach
W 2022 r. akwakultura w UE odpowiadała za nieco mniej niż 1 proc. światowej produkcji.
Wartość produkcji z unijnej akwakultury wynosiła w 2022 r. około 4,8 mld euro.
W 2022 r. w sektorze akwakultury w UE pracowało 73 tys. osób.
UE jest w dużej mierze zależna od importu, gdyż ponad 70 proc. spożywanych przez nas ryb i skorupiaków pochodzi spoza Unii.
Większość unijnej akwakultury skupia się w czterech państwach członkowskich: Hiszpanii (24 proc.), Francji (18 proc.), Grecji (12 proc.) i Włoszech (10 proc.), które łącznie opowiadają za 64 proc. produkcji w UE.
Do najczęściej hodowanych gatunków należą omułki, pstrągi, ostrygi, dorady, okonie morskie i karpie. Skorupiaki, zwłaszcza omułki, ostrygi i małże, stanowią ponad połowę produktów akwakultury UE.